Hoe is Curaçao aan zijn naam gekomen? In de loop der eeuwen is het eiland onder verschillende namen bekend geraakt:  Corrosol, Quiracau, Curaquirra, Kurassau, Cura-asao, etc, welke geen van alle als de ware
en oorspronkelijke benaming kan aangenomen worden.

De enige juiste herkomst is van CURACAO, zonder de cedille, welke naam de Spanjaarden van de oorspronkelijke bewoners overgenomen hebben.

In het artikel “Indianen op Curacao” leggen we uit dat er een nauw verband bestaat tussen de indianen op Curacao en de indianen in Venezuela. Als dus de indianen, die op Curaçao geleefd hebben, aan deze zelfde stam verwant waren als de inheemse bevolking van de noordkust van Venezuela, wiens taal en gewoonten zij dan ook moeten hebben gehad, dan zou er veel gelijkenis moeten bestaan in de manier, waarop namen werden gegeven aan plaatsen, waar ze woonden…

Al men dit verder onderzoekt bemerkt men ook werkelijk een grote gelijkenis, die duidelijk naar voren komt in de lettergrepen cura en cao, die de naam van het eiland vormen, en die ook in verschillende plaatsnamen in Venezuela voorkomen, waarvan bekend is dat deze van Indiaanse oorsprong zijn.

In Venezuela bestaan namen voor dorpen, bergen, rivieren, volksstammen, etc, waaruit duidelijk de lettergreep formatie blijkt van cura : Cura-michate, curarigua, Curamuni, Curaguas, Curachicanos  en ook Curaca, eigennaam van stamhoofden; Curare, dodelijk vergif,
dat door de Indianen verkregen wordt uit het sap van de slingerplant mavacura, en gebruikt wordt om de punten van pijlen te besmetten. Zoo ook vinden we de uitgang cao en ao in woorden als: Chacao, Cacao, Camao, Macarao, Chuao etc, benamingen voor bewoonde streken en rivieren in Venezuela.

Hoewel met zekerheid kan gezegd worden, dat al de hierboven genoemde namen uit het Indiaans afkomstig zijn, is het niet zoo makkelijk hun betekenis te achterhalen, omdat er, voor zover ik weet, geen grammatica noch woordenboek bestaat van de taal van de indianen, die op Curaçao en in Venezuela gewoond hebben.

Bron: Artikel  ‘De naam „CURACAO”‘; W. M. HOYER, zonder jaartal.