Thema’s > Olieraffinaderij Isla

De olieraffinaderij, de Isla Raffinaderij, is van grote betekenis geweest voor de economische ontwikkeling van Curaçao. Met een bijdrage van ongeveer 9% in het BNP, exclusief toeleverende bedrijven. en meer dan 1000 directe arbeidsplaatsen, blijft de raffinaderij belangrijk voor de economie van Curaçao.

De raffinaderij is in 1915 door de Nederlandse overheid en de Koninklijke Shell op Curaçao
gebouwd en in 1918 in gebruik genomen.

In de Tweede Wereldoorlog werd, als gevolg van de bijzonder grote vraag van de Geallieerden naar lichte producten als benzine en vliegtuigbrandstof, met name voor de strijd in de Pacific de productie opgevoerd. De verwerking van zware, hoogzwavelige ruwe olie resulteerde in een circa 1.5 miljoen ton asfaltresidu. Voor dergelijke grote hoeveelheden waren de opslagtanks ontoereikend. De Olieraffinaderij Isla sloot toen een deel van de binnenbaai Schottegat af, dat vervolgens als opslag werd gebruikt.

Rond 1954 waren ruim 12.500 werknemers
werkzaam in of rondom de raffinaderij. In de daarna volgende periode was er sprake van een
terugval in arbeidsplaatsen door de steeds verdergaande procesautomatisering. Deze, en
andere factoren leidde in 1969 tot een uit de hand gelopen arbeidsconflict welke delen van de
historische binnenstad in vlammen deed opgaan.

Vanaf 1983 werd een techniek ontwikkeld om van het asfalt-residu die opgeslagen was in de binnenbaai Schottegat op een winstgevende manier stookolie te maken. Tussen 1983 en 1985 wist Shell een derde van het asfaltmeer weg te werken.

In 1985 wilde Shell de Olieraffinaderij Isla op Curaçao sluiten, omdat deze door de gestegen prijs van de Venezolaanse ruwe olie verliesgevend was. Curaçao en de Nederlandse Antillen wilden de raffinaderij behouden voor het eiland omwille van de werkgelegenheid. Op 1 oktober 1985 verkocht Shell de oliedistributie(latere Curoil N.V.), de raffinaderij inclusief vervuilde gronden (latere Refineria di Kòrsou N.V.) en de (milieu)aansprakelijkheid aan de overheid van Curaçao voor het symbolische bedrag van 1 Antilliaanse gulden.

De raffinaderij werd vervolgens voor een periode van 20 jaar verhuurd aan PDVSA (Petróleos de Venezuela S.A.). Deze periode is later met nog 5 jaar verlengd en loopt per 1 januari 2019 af.

De regering van Curaçao zat met de raffinaderij in haar maag. In 2012 verscheen een onderzoeksrapport waarin onderzocht werd hoe de toekomst van de raffinaderij er uit moest zien: moderniseren (upgraden), verplaatsen, of sluiten. Het onderzoeksrapport concludeert dat upgraden en sluiten beiden mogelijk zijn.

Indien PDVSA het huurcontract in 2019 niet verlengt, of als er geen investeerder voor modernisering/upgrade van de raffinaderij instapt, of PDVSA de toelevering van ruwe olie niet garandeert, dan zal de raffinaderij haar activiteiten uiterlijk per 1 januari 2019 staken. De raffinaderij zal sluiten waardoor arbeidsplaatsen zowel op de raffinaderij als bij de toeleveringsbedrijven wegvallen.

Bronnen:

• Rapport “Strategische opties voor de raffinaderij en Schottegatgebied | Plan van Aanpak Isla Raffinaderij” Regering Curacau, mei 2012.
• Uitzending Zembla 21-3-2013